|
Imam Baqir (a) buyurur: «İslam Peyğambari Madina şaharina taza hicrat etmişdi. Mascidin kanarında yaşayan Sa’d adlı bir müsalman çox ağır vaziyyatda yaşayırdı. O hamişa Peyğambar ila birlikda camaat namazında iştirak edirdi. Heç bir çatinlik onu, ibadatini tark etmaya vadar eda bilmirdi. Peyğambar har dafa Sa’di göranda çox qamgin olurdu. Onun qarib yerda haddindan artıq faqir yaşaması Peyğambari çox narahat edirdi. Bir gün hazrat Sa’da buyurdu: «Alima bir şey düşsa, sana veracayam». Bir müddat keçdi. Peyğambar Sa’da kömak göstara bilmadiyi üçün narahat idi. Allah-taala Peyğambarin qamgin olduğu üçün Cabraili ona nazil etdi.
Cabrail iki dirham pulla Peyğambarin hüzuruna galib dedi: «Allah-taala sanin qamgin olmağını bilir. Sa’din ehtiyacını ödamak istayirsanmi? Peyğambar buyurdu: «Bali». Cabrail dedi: «Bu iki dirhami Sa’da ver va ona de ki, bu pulla ticarat etsin». Peyğambar o iki dirhami aldı va günorta namazı üçün mascida taraf yollandı. Yolda Sa’di gördü. Peyğambar ona buyurdu:
«Ey Sa’d! Ticarat eda bilarsanmi»?
Sa’d dedi:
«Allaha and olsun, ticarat etmaya heç bir şeyim yoxdur».
Peyğambar iki dirhami ona verdi va buyurdu:
«Bu iki dirhamla ticarat et va Allahın ruzisini qazan».
Sa’d o pulu aldı va Peyğambarla birlikda mascida getdi. Namazdan sonra Peyğambar ona buyurdu:
قُمْ فَاطْلُبِ الرّزْقَ فَقَدْ كُنْتُ بِحالِكَ مُغْتَمّاً يا سَعْد
«Ey Sa’d! Qalx ayağa va ruzi dalınca get. Man sanin bu vaziyyatindan narahatam». Sa’d ticarata başladı. İki dirham o qadar barakatli oldu ki, o pulla alınan har bir şey çoxlu qazanc gatirirdi. Bu yolla Sa’d çoxlu sarvat qazandı. Onun ticarati gündan-güna rövnaqlanirdi. O, mascidin kanarında özünün ticarati üçün bir yer düzaltmişdi. Bilal azan deyanda Peyğambar mascida galirdi, lakin Sa’di avvalki kimi namazda görmürdü. Peyğambar vaziyyati bela görüb Sa’da müraciat etdi:
يا سَعْدُ شَغَلَتْكَ الدِّنْيا عَنِ الصَّلاةِ
«Ey Sa’d, dünya malı sani namazdan ayırdı!» O isa Peyğambarin cavabında bahana gatirib deyirdi:
ما اَصْنَعُ؟ اضيع مالِي، هذا رَجُلٌ قَدْ بَعْتُهُ فَتُرِيدُ اَنْ اَسْتَوْفِي مِنْهُ، وَهذا رَجُلٌ قَدْ اشْتَريتُ مِنْهُ فُاريدُ اَنْ اوُفيه
«Na edim? Malımı talaf edimmi? Bir kişiya mal satmışam, pulunu almaq istayiram, digarindan mal almışam, pulunu vermak lazımdır. (Bu vaziyyatda na cür namaza galim?) Peyğambar Sa’din bu vaziyyatindan o qadar narahat olmuşdu ki, onun bu narahatçılığı Sa’din kasıblığına göra keçirdiyi nigaranlıqdan da çox idi.
Bu vaxt Cabrail Peyğambara nazil olub arz etdi:
«Allah-taala sanin Sa’d barada narahat olmağını bilir. Sa’din bu iki vaziyyatindan hansını xoşlayırsan? O faqir olanda namaza va ibadata diqqatli idi. Amma indi o, namaza çox diqqatsiz olubdur.»
Peyğambar buyurdu:
Onun birinci vaziyyatda olmağını xoşlayıram. Çünki onun sarvatli olması dinini alindan aldı.
Cabrail dedi:
اِنّ حُبَّ الدِّنْيا وَالاَْمْوالِ فَتْنَةٌ وَمَشْغِلَةٌ عَنِ الاْخِرَةِ
«Dünya sarvatina vurğun olmaq xatardir va insanı axirat işlarindan yayındırar. Sonra Peyğambara xitab edib dedi:
«Ona verdiyin iki dirhami ondan al. Bundan sonra onun vaziyyati avvalki kimi olacaq». Peyğambar Sa’dla rastlaşanda ona dedi:
«Manim iki dirhamimi vermak istamirsan?»
Sa’d dedi: «Onun avazina iki yüz dirham vermaya hazıram».
Peyğambar isa buyurdu:
«Man takca iki dirhamimi istayiram.»
Sa’d Peyğambarin iki dirhamini verdi. Bundan sonra Sa’din yığdığı var-dövlat azalmağa başladı. Onun vaziyyati avvalki saviyyaya qayıtdıqdan sonra, ibadati da tanzimlandi. Bu hadisadan natica alırıq ki, özünü tam dünya malı ila maşğul etmak va var-dövlata haris olmaq insanı Allah yolundan qafil edib çakindirar. Müasir dövrda da bela şaxslar az deyil. Onları namaza va mascida getmaya da’vat edanda Sa’din gatirdiyi bahanadan gatirirlar. Misal üçün, deyirlar: «Mascid bekarların yeridir. Biz isa iş adamıyıq.» Görasan bu cür bahanalar na daracada mantiqa uyğundur?! Na üçün müsalman olan şaxs vaxtını düzgün nizamlamır ki, öz dini vazifalarini da yerina yetira bilsin?! Har müsalman şaxsin an ümda vazifasi onu yaradan Allah qarşısında olan borcudur. Bir halda ki, Ulu Tanrıya an aziz ne’mat olan canını bela borclusan, o zaman Onun göndardiyi qanunlara riayat etmaya talas! Bir sözla, Peyğambar zamanında baş veran bu hadisa dünya malına vurğun olub ibadatdan uzaqlaşan şaxslara xabardarlıqdır.
| 
