İslam dunyasinin an boyuk hadis qaynagi kitablarindan biri «Sahihu'l-Buxari» kitabidir. «Sahihu'l-Buxari» kitabi Islamin "ahli-sunna” qoluna maxsus olan musalmanlarin esas hadis qaynagidir. Kitabın müallifi Abu Abdullah Mahammad ibn İsmail Cufi Buxaridir. Buxarinin ulu acdadları fars idi. Üçüncü nasildan babası Muğira İslam dinini qabul edib, Xorasan valisi Said Cufi ila qohumluq alaqasi yaratmış va o vaxtdan bu nasil «Cufi» nasabini qazanmışdı. Kiçik yaşlarında ikan atasını itiran Buxari miras aldığı varidatı öz tahsilina sarf edir. O, hadis arxasınca Xorasanın şaharlarini, İraq, Misir, Hicaz, Şam torpaqlarını qarış-qarış gazib, bir müddat Nişabur va Bağdadda yaşayır, axırda vatanina qayıdır. 870-ci ilda Samarqand yaxınlığındakı kandlarin birinda dünyasını dayişir. Buxarinin «al-Adabu'l-mufrad», «Tarix», «az-Zuafa» va s. kitabları malumdur. Lakin ona dünya şöhrati gatiran asar – «Sahihu'l-Buxari» adlandırılan hadis macmuasidir. Buxari bu asari hadis ardınca safarlari zamanı 16 ila tartib etmişdir. Müallif kitabdakı hadislari azbar bildiyi 300 min hadisin arasından seçibmiş. Salnamalarin yazdığına göra, Buxari har bir hadisi qeyda almazdan avval dastamaz alıb, iki rükat namaz qılırmış. «Sahihu'l-Buxari» 7563 hadisdan ibaratdir. Lakin eyni hadislar bir neça yerda qeyd edildiyi üçün, takrarları çıxdıqdan sonra 2600-a yaxın hadis qalır. Bütün hadislar 101 kitabda (bölma) toplanmışdır. «Sahihu'l-Buxari» kitabına 80-dan artıq şarh yazılmışdır. Bunların an maşhurları İbn Hacar Asqalaninin «Fathu'l-bari», Ahmad ibn Mahammad Qastalaninin «İrşadu's-sari» va Mahmud ibn Ahmad Eyninin «Umdatu'l-qari» şarhlaridir. Insallah galan meqalalarda bu gozal kitab haqda yena malumat verilacak.
